Nawet sto "spadających gwiazd" na godzinę będzie można zaobserwować w nocy z 12 na 13 sierpnia. Na niebie zobaczymy maksimum roju Perseidów. Warto więc poświęcić wtedy kilka chwil naszego snu i obejrzeć ten niezwykły spektakl.

Spadające gwiazdy to nic innego jak meteoryty - okruchy skalne z kosmosu spalające się po wejściu w atmosferę. Co roku orbita Perseidów - jednego z najbardziej znanych rojów - przecina orbitę Ziemi. Ma to miejsce właśnie co roku w lipcu i sierpniu.

Tym razem najwięcej meteorów będzie można zobaczyć w nocy ze środy na czwartek. Pierwsze z nich rozbłysną na niebie około 20.00 i spadać będą przez całą noc nawet do 5.00 rano. Wielbiciele tego fantastycznego zjawiska będą mogli w całej Polsce obserwować niebo.

Perseidy najlepiej oglądać tam, gdzie obserwacji nieba nie zakłóca miejskie oświetlenie. Dzięki serwisowi www.lightpollutionmap.info można znaleźć najdogodniejszy punkt w swojej okolicy - im ciemniejszy kolor mapy, tym lepiej będzie widać gwiazdy.

W wielu miejscach w Polsce są planowane wspólne obserwacje nieba. Największe z nich od kilku lat organizuje warszawskie Centrum Nauki Kopernik - zainteresowani mogą do niego przyjść między godz. 21 a 2 w nocy. W zeszłym roku wydarzenie zgromadziło około 6,5 tys. osób; tym razem organizatorzy szacują, że może być ich nawet 10 tysięcy.

Aby ułatwić obserwację nieba w stolicy, zgaszona zostanie iluminacja Centrum Nauki Kopernik, planetarium Niebo Kopernika i Parku Odkrywców. Zgasną również światła stadionu PGE Narodowego, a Zarząd Dróg Miejskich wyłączy iluminacje mostu Świętokrzyskiego, Poniatowskiego i Śląsko-Dąbrowskiego. Ciemno będzie również na skwerze Kahla w okolicy Centrum Nauki Kopernik.

Wydarzenia pod nazwą "Noc Spadających Gwiazd" będą odbywać się w całym kraju - więcej informacji na ich temat można znaleźć m.in. na Facebooku. Ale bez względu na to, gdzie chcecie oglądać meteoryty, pamiętajcie o jednym: widząc spadającą gwiazdę, koniecznie pomyślcie życzenie!

Zróbcie to nawet, jeżeli dobrze wiecie, że spadające gwiazdy są w rzeczywistości zaledwie drobinkami pyłu - niewiele większymi od ziarenek piachu. Okruchy wpadające w ziemską atmosferę rozgrzewają się na skutek tarcia i ulegają spaleniu. Ślad właśnie takiego procesu obserwujemy na niebie jako krótkotrwały, szybki błysk.