Astronomowie z Francji i Afryki Południowej, członkowie H.E.S.S. (the High Energy Stereoscopic System), ogłosili pierwszy katalog nowego typu źródeł promieni gamma; tuzin chmur "reliktu" promieniujących od wygasłych gwiazd, które wyjawiają informacje o aktywnej przeszłości tych ciał niebieskich.
Ten katalog powstał dzięki precyzji naukowej i źródłom poznanym w 2004 i 2005 przez H.E.S.S. przy współpracy grupy czterech teleskopów 40-calowych znajdujących się w Namibii w Afryce.
Wnioski te zostały zaprezentowane 5 lutego 2007 przez Dr. Arache Djannati-Atai, astrofizyka z APC (Astroparticle & Cosmology) w laboratorium w Paryżu. Inni członkowie ekipy to: Drs. Anne Lemere i Regis Terrier, również z APC, i Prof. Okkie de Jager z Space Unit, North Western University, in Potchefstroom, South Africa.
Same wysokoenergetyczne promienie gamma wykryte przez H.E.S.S. wydają się pochodzić z regionów położonych blisko pulsarów. Podczas gdy wiadomo było poprzednio, że pulsary emitują wiatr z cząstek, to nie myślano, że rozmiary emisji promieni gamma z wiatru mogły być na dużą skalę. Dr Djannati-Atai i inni członkowie zespołu pokazali że te wiatry, które są zasilane przez pulsar przez całe jego życie są rzeczywiście źródłem tych bardzo energicznych promieni gamma.
Pulsary, odkryte w 1967, są niezwykle gęstymi resztkami z wypalonych gwiazd. Wywierają one bardzo silne pola magnetyczne, miliardy i nawet tryliony razy potężniejsze niż Ziemia. Ten niewiarygodny magnetyzm może przyspieszać elektrony do prędkości światła. Gdy taki elektron uderza w cząstkę światła (foton), foton może zdobywać energię elektronu w procesie znanym jak "inverse Compton scattering". Zwykły foton światła może być wzmocniony do tego stopnia, że staje się super-wysokoenergetycznym promieniem gamma. Promienie gamma wykryte przez H.E.S.S. mają trylion razy większą energię od widocznego światła.
Wiatry z pulsarów były znane przez wiele lat. Najsławniejszym przykładem jest ten z pulsara wewnątrz mgławicy Krab.
Przedmioty wykryte przez zespół H.E.S.S. są mocno rozległe. Blask promieni gamma widzianych np. z pulsara PSR B1823-13, ma około 100 lat świetlnych wszerz. Większy zakres tego promienia gamma oznacza, że elektrony wytwarzające promienie gamma podróżują dalej, zatem pochodzą z okresu wcześniejszego w historii pulsaru.
Źródło: nasa.gov