Od 16 do 25 kwietnia aktywny jest rój meteorów o nazwie Lirydy. Został on utworzony przez kometę C/1861 G1 (Thatcher). Fakt, że Lirydy są regularnym, corocznie występującym rojem został dostrzeżony w roku 1835 przez L. Arago.

Cieszy się on dużym zainteresowaniem wśród obserwatorów, gdyż jest to pierwszy duży strumień po widocznych na początku stycznia Kwadrantydach. Maksimum roju przypada 22 kwietnia, kiedy to będziemy mogli doliczyć się nawet 20 meteorów na godzinę. Jeszcze bardziej do obserwacji zachęca dokładny moment szczytu wyjątkowo korzystny dla obserwatorów w Polsce, bowiem przypada w nocy z 22 na 23 kwietnia o godzinie 00:30. Jest to jednak godzina tylko orientacyjna i tak naprawdę rzeczywisty moment maksimum może się przesunąć.

Spektakularny powrót roju miał miejsce w roku 1982. Aktywność sięgnęła poziomu 3-5 zjawisk na minutę. Ostatni wybuch aktywności roju miał miejsce w 1982 roku; obserwatorzy z USA zanotowali wówczas krótkotrwały pik sięgający 90 zjawisk na godzinę.

Miejsce z którego pojawiają się meteory z roju Liryd zlokalizowane jest w konstelacji Lutni i nazywane jest radiantem. Radiant znajduje się dokładnie w północnej części gwiazdozbioru Lutni, niedaleko bardzo jasnej gwiazdy Vega, która umieszczona jest w rankingu jako piąta wśród najjaśniejszych gwiazd na nocnym niebie.

Deszcze meteorów dają każdemu, nie tylko amatorom astronomii, okazję bycia świadkiem ogromnego widowiska. Obserwacje mogą przynosić bardzo wiele ważnych informacji o pochodzeniu, ewolucji i rozkładzie przestrzennym materii meteoroidowej w Układzie Słonecznym. Aby tak było, muszą być jednak prowadzone w odpowiedni sposób. Nie znaczy to, że wymagają zastosowania skomplikowanego sprzętu. Wręcz przeciwnie: jedną z metod rejestrowania zjawisk meteorowych są obserwacje wizualne, czyli prowadzone okiem nieuzbrojonym aby nie ograniczać pola widzenia. Do ich wykonania potrzebne są właściwie jedynie ciemne niebo, orientacja wśród gwiazdozbiorów oraz... dobre chęci!