Tak jak kotwica może zwolnić tempo statku zasilanego przez wiatr, tak hel może być lekarstwem na spowolnienie wiatru słonecznego w kosmosie. Hel może gromadzić się w słonecznej atmosferze do czasu gdy jego ogromne ilości nie będą wydalone podczas erupcyjnych słonecznych wybuchów.
Wiatr słoneczny jest gazem naładowanym cząsteczkami nieprzerwanie emanującymi ze Słońca, którymi napełnia się cała przestrzeń międzyplanetarna. The Solar Wind Experiment NASA mierzy prędkość, gęstość i temperaturę naładowanych cząstek wiatru słonecznego, głównie wodoru i helu. "Badamy wiatr słoneczny z praktycznych powodów: charakter wiatru słonecznego wiejącego przez Ziemię o każdej porze ustala warunki w okołoziemskim środowisku kosmicznym", mówi John Steinberg.
The Solar Wind Experiment okazał się być szczególnie dobrze dostosowany do udzielania dokładnych pomiarów przy najwolniejszej prędkości wiatru słonecznego. Wiatr słoneczny potencjalnie wpływa na Ziemię, satelity i astronautów. Większość skutków jest łagodnych, ale czasami efekty wiatru słonecznego zakłócają pogodę kosmiczną, która z kolei może wpływać na operacje satelitarne.
Zespół astronomów poinformował, że największe anomalie są związane z wybuchami eupcyjnymi na Słońcu, zwanymi wyrzutami koronalnymi, które incydentalnie mogą mieć od 5 do 10 cząsteczek helu.
"Wyniki te dają nam inny trop na temat szybkości wiatru słonecznego, który może pomóc nam lepiej rozumieć pogodę kosmiczną", mówi Justin Kasper z Instytutu Astrofizyki w Kavli i Instytutu Techniki i Badań Kosmicznych w Massachusetts. "Nie rozumiemy jeszcze podstawowego aspektu wiatru słonecznego: jak dokładnie materiał w słonecznej koronie zwiększa prędkość wiatru słonecznego pomiędzy 600,000 i milion mil na godzinę?" powiedział Steinberg.
"Wyniki badań dają nam ważne wskazówki. Pochodziły one ze "spojrzenia" na wiatr w rzadkich godzinach gdy jest on najwolniejszy, tylko 600,000 mil na godzinę i gdy prawie w całości jest to wodór a hel tylko w śladowych ilościach".
Rozpoczęty w listopadzie 1994 roku "Wiat"r jest pierwszym z dwóch statków kosmicznych NASA w Global Geospace Science i części International Solar Terrestrial Physics Project.
Źródło: astronomy.com