W niedzielę 23 września o godz. 11:51:11, Słońce znajdzie się w punkcie Wagi, rozpoczynając tym samym astronomiczną jesień. Corocznie pory roku mają swój początek w trochę innym czasie. Powodem tego jest to, iż nasz kalendarz przewiduje zmienną liczbę dni w ciągu roku (365 lub 366 dni), natomiast pełen obieg Ziemi wokół Słońca zajmuje 365,24 dnia.

Orbita okołosłoneczna Ziemi wyznacza w przestrzeni płaszczyznę, którą astronomowie nazywają ekliptyką. Ekliptyka ta, zrzutowana na rozgwieżdżone niebo, przecina 13 gwiazdozbiorów - 12 dobrze znanych gwiazdozbiorów zodiakalnych i konstelację Wężownika. Właśnie w tych trzynastu gwiazdozbiorach możemy obserwować Słońce na przestrzeni całego roku.

Za pory roku odpowiedzialne jest nachylenie osi obrotu Ziemi do ekliptyki. Wynosi ono 66,5 stopnia - dzięki czemu przez pół roku Słońce ogrzewa bardziej półkulę północną, a przez drugie pół roku - półkulę południową. Gdyby ten kąt nachylenia wynosił 90 stopni to nie mielibyśmy pór roku i na każdej szerokości geograficznej dzień trwałby tyle samo, a Słońce zawsze górowałoby na jednej, określonej wysokości.

Nie wszystkie planety mają pory roku. Na przykład oś obrotu Merkurego jest prostopadła do ekliptyki i w każdym dniu roku jego półkule otrzymują tyle samo światła. Niemniej ze względu na brak atmosfery i bliskość Słońca, w trakcie dnia temperatura na jego powierzchni dochodzi do 500 st. C, a w nocy spada do -150.

Dwa razy w roku Słońce znajduje się w punktach, w których ekliptyka przecina się z równikiem niebieskim (rzutem równika ziemskiego na sferę niebieską). W momentach tych mamy do czynienia ze zrównaniem dnia z nocą i początkiem astronomicznej wiosny lub jesieni. Punkt przecięcia ekliptyki z równikiem niebieskim, w którym znajduje się Słońce przechodząc z półkuli północnej na południową, nazywa się punktem Wagi i przejście przez niego rozpoczyna astronomiczną jesień.