Większość fanów astronomii widziała już na własne oczy pięć najjaśniejszych planet. Mimo to jest szósta planeta, która może być dostrzeżona bez optycznej pomocy i siódma, którą możemy teraz obserwować już przy użyciu lornetki.

Osobom niewprawnym odnalezienie tych planet wśród tysięcy gwiazd może przysporzyć nieco trudności: należy wcześniej zapoznać się z aktualną pozycją planety na niebie. Obydwie planety zajmują teraz dobrą pozycję na wieczornym niebie i ten miesiąc jest bardzo korzystny do ich obserwacji.

Uran świeci teraz w gwiazdozbiorze Wodnika i na jego obserwacje najlepiej wybrać się w pierwszej połowie nocy. Uran jest na granicy widoczności gołym okiem i można go obserwować jako „gwiazdę” o jasności 5,8m.

W amatorskim teleskopie Uran prezentuje się jako zielonkawa tarczka o średnicy nieco powyżej 3” i jasności 5,5m. W sprzyjających warunkach planetę tę można obserwować nieuzbrojonym okiem. Z satelitów Urana amatorskim obserwacjom dostępne są dwa – Titania i Oberon; aby je dostrzec, należy się zaopatrzyć w teleskop o średnicy co najmniej 30 cm.

Uran znajduje się w odległości 2 870 000 000 km od słońca, ma średnicę około 51,100 kilometrów i 27 księżyców. W marcu 1977r. podczas obserwacji zakrycia gwiazdy przez Urana stwierdzono obecność pierścieni wokół planety. Obecnie wiadomo, że jest to wiele wąskich "pierścionków", położonych w płaszczyźnie równikowej Urana, w odległości od środka planety wynoszącej 1,49-1,95 jej promienia.

Uran jest niezwykłą planetą ze względu na jedyne w swoim rodzaju położenie osi obrotu! Nachylenie jej jest zbliżone do płaszczyzny orbity planety, przez co Uran „toczy” się dosłownie jak beczka, po swojej orbicie. Na dodatek kąt nachylenia osi, wynoszący ponad 90° (tj. 97,9°), oznacza że planeta ta obraca się w przeciwną stronę niż większość pozostałych planet (podobnie obracają się Wenus i Pluton).

William Herschel odkrył Urana 13 marca 1781, obserwując, że "coś" wolno się porusza. Początkowo, jednakże, Herschel pomyślał, że odkrył nową kometę.

Neptun

Znajduje się obecnie w gwiazdozbiorze Koziorożca. Można go obserwować wieczorem, na wysokości 20° nad południowym horyzontem, jako „gwiazdę” o jasności 7,9m. Jest to planeta o wiele trudniejsza do obserwacji i musimy dysponować lornetką lub co najmniej 4-calowym teleskopem z powiększeniem z nie mniejszym niż 200, po to by zamienić Neptuna w maleńkie niebieskie światełko.

Planeta jest oddalona 4.5 miliarda kilometrów od Słońca a jej średnica wynosi 49,600 kilometrów. Jasność Neptuna bardzo rzadko przekracza 7,6 wielkości gwiazdowej, a jego ruch po sklepieniu niebieskim jest bardzo wolny: około 2° na rok.

Podobnie jak Saturn, Uran i Jowisz również Neptun posiada system pierścieni. Są one jednak stosunkowo słabo rozwinięte, daleko im pod względem atrakcyjności do tych, które posiada Saturn. Wykazują one jednak dość skomplikowaną strukturę.

Planeta została odkryta w czasach nowożytnych: dokonał tego w 1846 roku Johann Gotfried Galle. Jednak w odróżnieniu od Urana – odkrycie to nie było dziełem przypadku lecz triumfem mechaniki nieba!