Już za kilka dni, 24 lutego Saturn znajdzie się w opozycji do Słońca, a więc najbliżej Ziemi (1 240,376 mln km od Ziemi) i będziemy mieli wtedy idealne warunki do jego obserwacji. Tarcza planety osiągnie największą w tym roku wielkość, która wyniesie ponad 20''.

Ułatwi to obserwacje nie tylko struktury chmur w jej atmosferze, lecz także szczegółów systemu pierścieni. Saturn ma teraz także największą jasność w granicach 0,4 magnitudo.

Opozycja ma miejsce wtedy, gdy dwa ciała niebieskie znajdują się - oglądane z ustalonego miejsca, zazwyczaj z Ziemi - naprzeciwko siebie na niebie. Oznacza to, że ich długości ekliptyczne różnią się o 180°. Znajdując się po odsłonecznej stronie Ziemi planeta przedstawia obserwacjom swą oświetloną półkulę (pełnia), i równocześnie jest widoczna na niebie przez całą noc (wschodzi wieczorem, góruje o północy, zachodzi rano).

Saturn cały rok gości w gwiazdozbiorze Lwa. Widoczny jest od początku roku praktycznie przez całą noc aż do połowy maja. Teraz Saturn jest najpiękniejszym obiektem na naszym późno-zimowym niebie. Gołym okiem widać go jako jaskrawą żółtawo-białą "gwiazdę" promieniejącą ciągłym światłem. Przez teleskop jest widziany jako jeden z najświetniejszych cennych eksponatów nocnego nieba...dzięki jego systemowi pierścieni. Już w niewielkich teleskopach, pierścienie zaskakują obserwatorów swoją elegancją mrożącą krew w żyłach.

Pierścienie są nachylone do orbity pod kątem 29°. Oznacza to, że dla obserwatora na Ziemi ich wygląd powoli się zmienia. W latach 1995 i 1996 szerokie pierścienie skierowane były do nas krawędzią i niemal niewidoczne stopniowo otwierając się do widowiskowego maksymalnego nachylenia około 27 stopni w 2003 roku. Pierścienie znów zaprezentują się nam krawędzią w 2009 roku. Kiedy pierścienie znikają, łatwiej jest zauważyć inne cechy planety. W tym czasie odkryto 13 księżyców Saturna. Szerokość całkowitego systemu pierścieni, wliczając w to luki, wynosi około 258,500 mil (416,000 km).

W czasie opozycji łatwiejsza będzie również obserwacja księżyców Saturna. Już przez lornetkę widoczny będzie Tytan (8,1m), a korzystając z teleskopu o średnicy 10 cm zobaczymy Tethys (10,0m), Dione (10,2m), Rheę (9,5m) i Iapetusa. Dysponując natomiast teleskopem o średnicy 25 cm powiększymy naszą „kolekcję” o Mimasa (12,7m) i Enceladusa (11,5m).

Porównanie Saturna i Ziemi w tej samej skali

Miłośnicy astronomii z całego świata z wielką pasją obserwują Saturna, a fakt przebywania w opozycji wywołuje ich entuzjazm. Jest to świetna okazja do popularyzacji astronomii zwłaszcza, że do jego obserwacji nie potrzeba dużych i drogich teleskopów. Międzynarodowa grupa Saturn Observation Campaign będzie obserwować Saturna na całym świecie i wymieniać się doświadczeniami.
Nam nie pozostaje nic innego jak życzyć bezchmurnego nieba.

Więcej informacji:
http://www.space.com
http://soc.jpl.nasa.gov