11 listopada 1572 roku duński astronom Brahe Tycho w czasie spaceru zerknął na niebo i zdziwiony ujrzał jasną gwiazdę w konstelacji Cassiopeia, której wcześniej tam nie było. Była ona jaśniejsza niż Wenus i widoczna w świetle dziennym przez około 2 tygodnie.

Potem jej jasność spadła. Zanikła 16 miesięcy po jej odkryciu. Resztki po eksplozji Gwiazdy Tychona rozprężają się z szybkością od 4000 do 5000 km/s, stanowiąc potężne źródło promieniowania radiowego.

Teraz wiemy, że gwiazda ta była skutkiem wybuchu supernowej. XIX-wieczni astronomowie nie zanotowali tego wybuchu gdyż był on niewidoczny dla obserwacji optycznych z uwagi na to, iż obserwowany obszar znajduje się za grubą warstwą pyłu i gazu. Dopiero zastosowanie obserwacji w zakresach radiowym i rentgenowskim pozwoliło zajrzeć w głąb i dostrzec pozostałości po eksplozji gwiazdy. Do obserwacji użyto sieci radioteleskopów VLA (Very Large Array) oraz orbitalnego obserwatorium rentgenowskiego Chandra. Pozostałości tej supernowej do dziś emitują fale radiowe.

NASA/CXC/Rutgers/J.Warren & J.Hughes

Astronomowie mają unikalną sytuację, a raczej możliwość badania zarówno samej supernowej jak i jej następstw. Badają echo i pozostałości supernowej. Normalnie w astronomii skala wydarzeń jest tak długa, że nie ma możliwości obserwacji rozwijania się pojedynczego obiektu. Widzimy pulsujące światło od odległej supernowej lub możemy badać pobliskie pozostałości supernowej, ale nie możemy badać zarówno eksplozji i pozostałości tej samej supernowej.

Aby znaleźć echo, Armin Rest i jego koledzy najpierw zawęzili obszar poszukiwań do regionów z największą warstwą pyłu używając podczerwieni. Następnie wielokrotnie sfotografowali te obszary używając 4-metrowego teleskopu Mayall w Kitt Peak National Observatory i teleskopu w Interamerykańskim Obserwatorium Cerro Tololo.

NASA/CXC/MIT/UMass Amherst/M.D.Stage et al.

Skupili się oni na poszukiwaniu siedmiu najjaśniejszych supernowych zarejestrowanych 2000 lat wstecz. Udowodnili, że dwie z nich miały dostrzegalne echo. Jedna z nich to supernowa Tycho z 1572 roku. Druga supernowa pochodząca z roku 1660 nie została zauważona przez ówczesnych obserwatorów, pozostawiła jednak najsilniejsze radioźródło na niebie, znane jako Cassiopeia A.

To jest pierwsze światło supernowej odkryte w Drodze Mlecznej. Obserwacje radiowe wykonała grupa kierowana przez Davida Grena z Uniwersytetu Cambridge (Wielka Brytania), a rentgenowskie zespół Stephena Reynoldsa North Karolina State University (USA).

Źródło: www.astronomy.com