Miesięczne mapy nieba – maj

Miesięczne mapy nieba – maj - AstronomiaPrzede wszystkim niebo w drugiej połowie tego miesiąca jest o naszej godzinie obserwacji zbyt jasne, w tym przypadku musimy dodać dwie godziny i posłużyć się mapą czerwcową, a dotyczy to zwłaszcza obserwatorów na szerokościach bardziej północnych, gdzie ściemnia się później.

Jednak w naszym czasie standardowym znany trójkąt wiosenny: Regulus - Spica - Arktur znajduje się dokładnie na południu. Lew ze swą gwiazdą główną Regulusem przekroczył już południk, przekroczenie południka ma przed sobą Spica, główna gwiazda Panny. Panna wygląda jak litera Y nieco obrócona w prawo. Arktur, główna gwiazda Wolarza, znajduje się wysoko na południowym wschodzie. Na lewo poniżej Wolarza widzimy Koronę Północną, jej główna gwiazda nie rzuca się specjalnie w oczy, a nazywa się Gemma. Poniżej Lwa i Panny znajdują się niepozorne gwiazdozbiory Sekstans i Puchar oraz Kruk.

 

Miesięczne mapy nieba – maj - Astronomia

Jeszcze nieco niżej wije się Wąż Wodny (Hydra). Jego głowa znajduje się już daleko na południowym wschodzie. Wraz z nią przesunęła się w lewo (na wschód) główna gwiazda Alfard. Reszta ciała Węża Wodnego niknie na południu tuż nad horyzontem. W lewo poniżej Panny można rozpoznać Wagę. W kierunku SSE widzimy tuż nad horyzontem część Centaura, zwłaszcza w południowej Europie.
Wyżej na południu, pośrodku między Lwem i Wolarzem, możemy znaleźć gwiazdozbiór Warkocz Bereniki; składa się on ze słabszych gwiazd. Jeszcze nieco wyżej, prawie w zenicie, znajdują się Psy Gończe. Na zachodzie można jeszcze obserwować pozostałości nieba zimowego. Do nich zaliczają się przede wszystkim Bliźnięta z Kastorem i Polluksem, które świecą mniej więcej pośrodku między horyzontem na zachodzie a zenitem.
Między Bliźniętami i Lwem znajduje się również Rak, a nieco niżej w kierunku WSW Procjon w Małym Psie. Z Oriona możemy jeszcze dostrzec Betelgeuse, gwiazdę stanowiącą jego lewy bark, tuż nad horyzontem w kierunku WSW. Natomiast Capella, główna gwiazda Woźnicy, jest nadal wyraźnie widoczna ponad horyzontem na północnym zachodzie.
Dolna część nieba na wschodzie jest rozświetlona kilkoma gwiazdozbiorami letnimi, doskonale można już tam obserwować Herkulesa. Przednia część Węża znajduje się wysoko nad horyzontem w kierunku ESE, podczas gdy druga jego część jeszcze nie wzeszła. Możemy również wyróżnić większą część Wężownika (Ophiuchus). Spośród gwiazd tworzących znany trójkąt letni Wega - Deneb - Altair dwie pierwsze są już widoczne nad horyzontem. Wega jest główną gwiazdą Lutni, Deneb najjaśniejszą gwiazdą Łabędzia, a Altair Orła. Pozostałe części Łabędzia wzeszły również, przynajmniej dla obserwatorów ze środkowej i południowej Europy. Można uważać, że tworzą one wielki krzyż, teraz pochylony w lewo: szczyt krzyża (Deneb) z lewej, podstawa krzyża (Albireo) z prawej. Innym ważnym gwiazdozbiorem letnim jest Skorpion. Nisko na południowym wschodzie zwłaszcza w południowej Europie można oglądać jego przednią część (szczypce).
Wielka Niedźwiedzica (Wielki Wóz) znajduje się prawie w zenicie. Przedłużenie jego dyszla wskazuje na Arktura w Wolarzu. Mała Niedźwiedzica (Mały Wóz) znajduje się w lewo powyżej Gwiazdy Polarnej. Głowa Smoka znajduje się na północnym wschodzie nieco powyżej Wegi, a stamtąd wije się ta baśniowa Istota pomiędzy Wielką I Małą Niedźwiedzicą, Nisko na północy widzimy Kasjopeę o wyraźnym kształcie litery W. W prawo powyżej niej znajduje się Cefeusz. Z lewej strony Kasjopei tuż nad horyzontem na północnym zachodzie rozpoznajemy Perseusza. Kilka gwiazd Perseusza może być niewidocznych w południowej Europie.
W maju w godzinach wieczornych Droga Mleczna jest prawie niewidoczna, rozciąga się ona od horyzontu na północnym wschodzie do horyzontu na południowym zachodzie, przebiega jednak tak nisko, że da się ją wykryć tylko przy bardzo dobrej widoczności, gdyż jest to najmniej korzystny moment w całym roku do jej obserwowania.

Miesięczne mapy nieba – maj - Astronomia

Źródło: Joachim Herrmann "Gwiazdy"

Odsłony: 14989
Kategoria: