Już od ponad dwóch tygodni możemy obserwować na niebie Orionidy. Są to szybkie, białe meteory ze śladami związane z kometą 1P/Halley'a, powracającą w okolice Ziemi co około 75 lat. W bieżącym roku maksimum aktywności przypada 21 października.

Przy pogodnym niebie będzie można zliczyć kilkadziesiąt meteorów w ciągu godziny. Meteory z tego roju łatwo jest zaobserwować w drugiej połowie nocy, gdy nad horyzontem znajduje się już gwiazdozbiór Oriona. Radiant meteorów leży na granicy gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt. Właśnie stamtąd zdają się sypać gwiazdopodobne iskierki.

Meteory widoczne są na niebie w postaci świetlistej smugi widocznej zazwyczaj od ułamka do kilku sekund. W porównaniu z meteorami z innych rojów Orionidy wyróżniają się sporą prędkością widzianą na niebie (tzw. prędkością kątową). Ich cząstki wlatują w naszą atmosferę z prędkością bagatela 66 km/s (prawie 240 tysięcy km/h!) co powoduje ich gwałtowne „spalanie” i świecenie w górnych warstwach atmosfery. Jeśli przedłużymy taki świecący ślad wstecz i natrafimy na gwiazdozbiór Oriona to prawdopodobnie widzieliśmy drobinę pochodzącą z komety Halley’a – Orionida!
Niestety w tym roku w obserwacjach Orionidów będzie nam przeszkadzał Księżyc. Pełnia wypada 23 października, a więc prawie dokładnie pokrywa się z maksimum aktywności roju. Najlepiej więc nastawić się na obserwacje między 16 a 20 października, w okolicach godziny 4 - 5 nad ranem. Księżyc znajdujący się kilka dni przed pełnią zdąży już wtedy zajść, a liczby godzinne powinny być wysokie.

Ponieważ obserwacje meteorów są najprostszymi do wykonania obserwacjami astronomicznymi, można je prowadzić "gołym okiem". Fakt ten jest przyczyną ogromnej popularności tego typu obserwacji w Polsce. Zapraszamy do obserwacji i trzymamy kciuki za bezchmurne niebo.