Najbliższe sierpniowe i wrześniowe noce sprzyjają obserwacji planety karłowatej Ceres zbliżającej się do opozycji. Do 24 sierpnia 2006 była ona uważana za największą ze wszystkich planetoid z pasa głównego między orbitami Marsa i Jowisza.
Została odkryta jako pierwsza 1 stycznia 1801 w obserwatorium astronomicznym w Palermo przez włoskiego astronoma Giuseppe Piazziego.
Rozmiary Ceres to 975×909 km i wśród planetoid pasa głównego jest obiektem największym i najbardziej masywnym. Jej masa wynosi 9,35×1020 kg i stanowi – jak się przypuszcza – 1/3 masy wszystkich planetoid. Wokół swej własnej osi obraca się w czasie 9h 4m.
Ceres jest niestety niedostrzegalna gołym okiem ze względu na małą jasność wizualną (ok. 7,3 wielkości gwiazdowej). Można ją jednak dostrzec prze lornetkę. Najlepszy okres do jej obserwacji jest podczas opozycji. Może ona wtedy osiągnąć względną jasność 6,7m i jest dostrzegalna przez lornetkę.
Trasa planety karłowatej (1) Ceres na tle gwiazd gwiazdozbioru Wieloryba w lipcu i sierpniu 2011 (zaznaczone gwiazdy do 10m). Źródło: Urania
W sierpniu blask Ceres rośnie od 8,4 do 7,8 wielkości gwiazdowych, przez co staje się obiektem bez problemów dostrzegalnym przez niewielką lornetkę. Pod koniec sierpnia i na początku września Ceres świecić będzie na tle gwiazd z konstelacji Wieloryba. Wtedy łatwo ją dojrzymy ze względu na ciemne i bezksiężycowe noce. Najlepsze warunki do obserwacji jej będą około północy, kiedy planeta góruje na wysokości około 20 stopni nad południowym horyzontem.
Źródło: Wikipedia