Wrześniowe niebo zdecydowanie należy do Jowisza. Ta największa planeta Układu Słonecznego zbliża się do opozycji i średnica jej tarczy osiąga największą w bieżącym roku wartość równą 50'', co ułatwi teleskopowe obserwacje szczegółów w atmosferze planety oraz zjawisk w układzie jej największych księżyców.

Opozycją nazywamy taką konfigurację planety względem Ziemi, gdy różnica długości ekliptycznych Słońca i planety wynosi 180 stopni. Oznacza to, że planetę obserwujemy dokładnie po przeciwnej stronie nieba niż Słońce. Słońce, Ziemia i planeta leżą wtedy niemal wzdłuż jednej linii (niemal – gdyż orbity planet są względem siebie nachylone). Odległość między planetą a Ziemią jest wtedy minimalna i równa różnicy odległości planety i Ziemi od Słońca.

22 września o godzinie 2 naszego czasu Jowisz znajdzie się w opozycji do Słońca, a to oznacza, że będzie miał największą jasność i jednocześnie o północy panować będzie wysoko na niebie południowym. Stworzy to bardzo dobre warunki do jego obserwacji, nawet gołym okiem. Już za pomocą lornetki z większym powiększeniem zobaczymy wyraźnie tarczę planety i cztery galileuszowe księżyce Jowisza. Patrząc natomiast przez amatorski teleskop o średnicy zwierciadła 15-25 cm możemy nim dojrzeć szczegóły na powierzchni planety, a także jej słabsze księżyce.

Planetę trudno pomylić z jakimkolwiek innym obiektem. Króluje ona na niebie na granicy gwiazdozbiorów Wodnika, Ryb i Wieloryba z jasnością (-2,8 magnitudo), świecąc spokojnym (nie mruga), żółtawym blaskiem.

Najlepsze warunki do obserwacji Jowisza występują tuż po północy, kiedy planetę widać 35 stopni nad południowym horyzontem. Trochę trudniej dojrzeć go wieczorem, bo trzeba go wtedy szukać około 10-15 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem.

W nocy z 22 na 23 września podczas opozycji Jowiszowi będzie towarzyszyć Księżyc w pełni, który będzie się znajdować w górę i na prawo od planety. Warto wtedy spojrzeć w niebo, bo taka okazja zdarza się tylko raz na rok.

Już dziś zachęcamy do obserwacji życząc bezchmurnego nieba...