Układ współrzędnych równikowych równonocnych

To układ o szerokim zastosowaniu, do sporządzania efemeryd, katalogów i map nieba. Obydwie współrzędne stabilne dla obiektów spoza Układu Słonecznego – zmiany poniżej 1´/rok. Układ współrzędnych równikowych jest układem, w którym główną osią jest oś świata, a płaszczyzną podstawową jest płaszczyzna równika niebieskiego. Współrzędnymi w układzie współrzędnych równikowych równonocnych są:
- rektascensja (α),
- deklinacja (δ).

 

Układ  współrzędnych równikowych równonocnych



Rektascensja (α) - jest kątem dwuściennym pomiędzy południkiem przechodzącym przez punkt Barana, a południkiem przechodzącym przez dany obiekt. Rektascensję mierzy się od punktu równonocy (punktu Barana), wzdłuż równika niebieskiego w kierunku zgodnym z widomym rocznym ruchem Słońca. Rektascensję liczy się w zakresie od 0° do 360°, jednak najczęściej podaje się jej wartość w mierze godzinnej od 0h do 24h.

Deklinacja (δ) - jest kątem środkowym między kierunkiem na dany obiekt a jego rzutem na płaszczyznę równika niebieskiego. Deklinacja liczona jest od 0° do 90° dla obiektów położonych na północnej półkuli sfery niebieskiej oraz od 0° do -90° dla obiektów położonych na południowej półkuli sfery niebieskiej. Punkty równika niebieskiego mają deklinację równą zeru.
- równik niebieski - δ = 0°
- północny biegun niebieski - δ = 90°
- południowy biegun niebieski - δ = -90°

W niektórych programach i efemerydach deklinacja dodatnia oznaczana jest jako północna (N), zaś deklinacja ujemna jako południowa (S).

Opracowanie tekstu: Agnieszka Zawada

Odsłony: 14358