Wiatr słoneczny - strumień cząstek o dużej energii (rzędu 500 keV - kiloelektronowoltów na cząstkę) wypływających ze Słońca. Składają się one przede wszystkim z protonów i elektronów. Słoneczny wiatr wywołuje zaburzenia pola magnetycznego Ziemi (tzw. burze magnetyczne). W pobliżu Ziemi, prędkość wiatru słonecznego waha się od 200 do 889 km/s, a średnia wartość wynosi 450 km/s. Wiatr słoneczny unosi ze słońca materię w tempie 1×109 kg/s. Istnienie słonecznego wiatru przewidzieli astronomowie L. Biermann i E.N. Perker na początku lat 50. XX w., potwierdzenie doświadczalne przyniosły badania satelitarne 1959-1962 (Łuna 2 i 3, Mariner 2).