Mgławice

Jasne mgławice są to obłoki materii rozproszonej (gazu i pyłu), za których świecenie odpowiedzialne jest promieniowanie gwiazd znajdujących się w ich pobliżu. Ze względu na charakter świecenia jasne mgławice dzielimy na refleksyjne i emisyjne.

Gdy mgławica odbija jedynie światło gwiazd jest nazywana mgławicą rozpraszającą (refleksyjną). Mgławica jasna jest mgławicą emisyjną, gdy w jej widmie widać jej własne linie emisyjne. Zachodzi to wtedy, gdy oświetlające mgławicę gwiazdy są dostatecznie gorące, aby wzbudzać tworzące ją atomy. Mgławica jasna może też mieć naturę mieszaną, jest wtedy mgławicą refleksyjno-emisyjną. Do najbardziej znanych przykładów mgławic refleksyjnych zaliczyć można mgławice znajdujące się w pobliżu jasnych gwiazd gromady otwartej M 45 (Plejady), a do najbardziej znanych przykładów mgławic emisyjnych — Wielką Mgławicę w gwiazdozbiorze Oriona (M 42) oraz mgławicę Ameryka Północna (NGC 7000) w gwiazdozbiorze Łabędzia.

Mgławica Kalifornia

Mgławica Kalifornia w Ramieniu Oriona

Mgławica ciemna to taka, która przesłania gwiazdy położone za nią. Mgławice ciemne są wielkimi chmurami gazu i pyłu o niskiej temperaturze. Zawierają większość masy środowiska międzygwiezdnego. Niektóre mają rozmiar około 150 lat świetlnych, gęstość od 100 do 300 molekuł w cm3 a temperaturę między 7 a 15 K. Mgławica zawiera gaz i pył oraz gwiazdy. Chmura posiada również swoje wewnętrzne pole magnetyczne.

W mgławicach tych następują procesy formowania się gwiazd w początkowym stadium. Nie mogą w nich istnieć gwiazdy o dużej jasności, gdyż promieniowanie wysyłane przez gwiazdy rozgrzałoby oraz rozproszyłoby pył i gaz. Jasne gwiazdy znajdujące się blisko powierzchni ciemnej mgławicy rozświetliłyby pył i gaz. Dane o strukturze ciemnych galaktyk uzyskuje się poprzez obserwację ich w zakresie mikrofal i promieniowania radiowego, które przenikają przez pył i chłodny gaz.

Mgławica Koński Łeb

Mgławica Koński Łeb

Mgławica planetarna to rozszerzająca się otoczka gazowa łagodnie odrzucona przez czerwonego olbrzyma i pobudzona do świecenia przez białego karła stanowiącego gorące jądro dawnej gwiazdy (jest więc mgławicą emisyjną). Ze względu na skład wyróżnia się: mgławice gazowe, gazowo-pyłowe i (rzadko występujące) pyłowe. Wszystkie mgławice wyraźnie skupiają się w pobliżu płaszczyzny Galaktyki (podsystem płaski), na niebie – są widoczne na Drodze Mlecznej.

Oko Kota

Mgławica planetarna Oko Kota NGC 6543 w Smoku

Odsłony: 11334