Kometę 2P/Encke odkrył 17 stycznia 1786 r. Pierre'a Méchain. Odkrywcy udało się ją zaobserwować ponownie 19 stycznia, po czym ze względu na małą odległość od Słońca kometa została zagubiona. Okres obserwacji był zbyt krótki, aby wyznaczyć orbitę komety. Po raz drugi kometę "odkryła" Caroline Herschel w 1795 r. Również wtedy obserwowano ją stosunkowo krótko i ponownie nie zauważono, że jest ona kometą okresową.

Sytuacja powtórzyła się w 1805 roku. Dopiero obserwacje komety z przełomu lat 1818 i 1819 pozwoliły na stosunkowo dokładne obliczenie orbity. Dokonał tego niemiecki matematyk Johann Franz Encke. Kometa została nazwana właśnie jego nazwiskiem a nie jak w przypadku większości komet nazwiskiem odkrywcy. Była ona drugą (po słynnej komecie Halleya) kometą, w przypadku której stwierdzono, że jest kometą okresową, dlatego też jej oficjalne oznaczenie to 2P/Encke.

Kometa 2P/Encke

Kometa Enckego okrąża Słońce w 3,3 roku i jest kometą o najkrótszym znanym okresie obiegu. Kometa od czasu odkrycia systematycznie, choć powoli słabnie. Aktualnie podczas sprzyjających powrotów (jak w 2003 roku) można ją obserwować przy pomocy niedużej lornetki. Jej średnicę ocenia się na 2-8 km.

Peryhelium jej orbity znajduje się w odległości 0,339 j.a., a aphelium 4,097 j.a. od Słońca. Kąt nachylenia orbity względem ekliptyki to 11,75°. Średnicę jądra ocenia się na 1 do max 8 km, a jego okres obrotu wokół własnej osi wynosi nieco ponad 11 godzin.

O tej komecie słyszał każdy obserwator komet. Mimo, iż oficjalne efemerydy mówią o jasności rzędu 3.5-4.0 mag w peryhelium, to tak naprawdę od kilkudziesięciu lat nigdy nie obserwowano jej jaśniejszej od około 5 mag, przy czym zazwyczaj ta jasność około peryhelium to 6-7 mag.