Majowe niebo ok. godziny 22:30 sprzyja poznawaniu najjaśniejszych gwiazd i planet. Na północnym zachodzie widać jeszcze zimowe ostatki w postaci Bliźniąt – Kastora i Polluksa. Z kolei na północnym wschodzie wznoszą się niebieskawe Wega (Lutnia) i Deneb (Łabędź) zapowiadające nadejście lata.

Kwiecień to pierwszy miesiąc astronomicznej wiosny i mimo, iż noce są coraz krótsze to nadal możemy skorzystać z ponad 10 godzin ciemnego nieba. A w tym miesiącu jako najciekawsze polecamy obserwacje Saturna i aktywnego roju Lirydów.

Marzec to ostatni zimowy i pierwszy wiosenny miesiąc. To także czas dalszego intensywnego wydłużania się dnia i skracania nocy. Marcowe niebo niewątpliwie będzie należeć do Saturna, wciąż jasnej komety C/2007 N3 (Lulin) i Wenus.

Mimo, iż drugi miesiąc bieżącego roku będzie liczył zaledwie 28 dni to będzie obfitował w wiele ciekawych wydarzeń astronomicznych. Do tych "naj..." możemy zaliczyć m.in. częściowe półcieniowe zaćmienie Księżyca, widoczną przez lornetkę kometę C/2007 N3 (Lulin) a także Saturna zbliżającego się do opozycji i jasno świecącą Wenus.

W styczniu noce są coraz krótsze a Słońce na coraz dłużej pojawia się nad horyzontem. Ponadto styczeń szykuje nam kilka niespodzianek w postaci: zakrycia Plejad przez Księżyc, obrączkowego zaćmienia Słońca czy jasnej komety. Wysokie maksimum aktywności Kwadrantydów też powinno być nie lada atrakcją dla fanów astronomii.

Grudniowe, najdłuższe noce z całą pewnością należeć będą do Jowisza i Wenus, gdyż z nimi są związane najciekawsze zjawiska w tym miesiącu. Mówiąc "grudzień" mamy na myśli: Mikołaj, Gwiazdka, prezenty, spełnianie życzeń... To wszystko możemy znaleźć wśród gwiazd! Przegląd ciekawych zjawisk zacznijmy jednak od Słońca.

Listopad uważany jest za symbol szarugi jesiennej, kiedy całymi tygodniami nie widać nawet skrawka czystego nieba. Kiedy jednak już się odsłoni listopadowy firmament, jest co podziwiać!

Jesienne, październikowe niebo już nie obfituje w szczególnie ciekawe obiekty w porównaniu z latem i wiosną. Największą atrakcją będą niewątpliwie Orionidy, których maksimum aktywności wypada w  październiku. Jesienią dni są coraz krótsze, co widać po momentach wschodu i zachodu Słońca.

Wrześniowe niebo na szczęście nie daje nam zapomnieć o wakacjach. W drugiej połowie nocy nisko nad południowo-zachodnim horyzontem wciąż dominuje Jowisz wiszący tuż nad czerwonawym, silnie migoczącym Antaresem z konstelacji Skorpiona.

Sierpień będzie bardzo bogaty w niecodzienne zjawiska astronomiczne. Będą bowiem miały miejsce 2 zaćmienia: całkowite zaćmienie Słońca (w Polsce widziane jako częściowe) oraz częściowe zaćmienie Księżyca również widoczne w Polsce.

W lipcu trudno będzie obserwować obiekty na nocnym niebie, gdyż noce są bardzo krótkie i słabszych gwiazd, planet, galaktyk i mgławic nie zobaczymy. O tej porze roku obserwacje najlepiej prowadzić na wolnej przestrzeni...na przykład pod namiotem :)

Czerwcowe noce nie są zbyt przyjazne dla astronomów, gdyż jest.... za jasno. Dni są najdłuższe, zaś w nocy Słońce chowa się płytko pod horyzont pozostawiając świetlisty pas doskonale widoczny w kierunku Północy. Nieboskłon aż po zenit nie staje się całkowicie czarny co pogarsza jakość obserwacji zwłaszcza słabych, odległych obiektów.