Wrzesień to miesiąc równonocy jesiennej, kiedy to Słońce przechodzi przez równik niebieski z półkuli północnej na południową. Jest to związane z początkiem astronomicznej jesieni, który w tym roku nastąpi 23 września o godzinie 11:51 naszego czasu.

Fani astronomii będą mieli okazję do obserwacji prawie wszystkich planet, roju Alfa Aurygidów oraz dwóch planetoid.

Księżyc:
ostatnia kwadra - 4 września o godz. 4:32,
nów - 11 września o godz. 14:44,
pierwsza kwadra - 19 września o godz. 18:48
pełnia - 26 września o godz. 21:45.

Najbliżej Ziemi Księżyc znajdzie się 28 września o godzinie 3:56, a najdalej - 15 września o godzinie 23:07.

Słońce:
1 września Słońce wzeszło o godzinie 5:46, a zaszła o 19:25. Natomiast 30 września jej wschód będzie można obserwować o godzinie 6:34, a zachód o 18:16. Dni stają się już coraz krótsze gdyż deklinacja Słońca maleje.

11 września wystąpi częściowe zaćmienie Słońca. Będzie ono widoczne w południowej części Ameryki Południowej, południowo- zachodnim Atlantyku i części Antarktydy.

Po zachodzie Słońca wciąż króluje nad nami Trójkąt Letni złożony z trzech niebieskawych gwiazd. Najjaśniejsza z nich – Vega świeci w prawym górnym wierzchołku. Lewy wierzchołek tworzy Deneb, którego ok. 22:00 znajdziemy blisko Zenitu, zaś w dolnym rogu gwiezdnego trójkąta błyszczy Altair. Sam Trójkąt Letni nie jest konstelacją, ale stanowi znakomite ułatwienie do poszukania gwiazdozbiorów Lutni (otoczenie Vegi), Łabędzia (kształtem przypomina krzyż z Denebem na szczycie) i Orła (Altair plus gwiazdy po bokach i nieco w dół).

© Jerzy Rafalski (na podstawie programu Stellarium)

Merkury będzie zbyt blisko Słońca co uniemożliwi jego obserwację w tym miesiącu. Przez cały miesiąc planeta zachodzić będzie około 30 minut po Słońcu.

Wenus
Szybko poprawiają się warunki do jej obserwacji. Na początku miesiąca, nad ranem, można ją obejrzeć niziutko nad wschodnim horyzontem. Pod koniec września wspina się ona jednak już na wysokość nawet prawie 30 stopni. Około 20 września Wenus pokaże się na niebie już o 3:16 Pod koniec miesiąca Wenus wzejdzie o 3:01.

Mars cały czas zbliża się do Ziemi, więc jego jasność i rozmiar tarczy rosną. Obecnie widać go nad ranem w gwiazdozbiorze Byka i świeci on tam z jasnością porównywalną do najjaśniejszych gwiazd na niebie. Jego jasność w ciągu dni będzie wzrastać i osiągnie pod koniec miesiąca -0,m1.

Jowisz świeci dość nisko nad południowo-zachodnim horyzontem. Jest łatwo dostrzegalny ze względu na dużą jasność, która przez cały miesiąc zbliżona do -2m. Obserwacje możemy przeprowadzić jedynie po zachodzie Słońca. Na początku miesiąca znajdziemy go tuż nad najjaśniejszą gwiazdą Skorpiona – Antaresem.

Saturn znajduje się w konstelacji Lwa, nisko nad wschodnim horyzontem. Jest on około dwóch razy słabszy od Marsa. Od połowy miesiąca można pokusić się na poranne obserwacje kiedy jego wschód będzie o 3:33.

Uran i Neptun są w pobliżu opozycji, więc warunki do ich obserwacji będą we wrześniu bardzo dobre. Widać je już teraz w zasadzie przez całą noc i najlepiej dojrzeć je przez lornetkę. Urana znajdziemy w Wodniku, a Neptuna w Koziorożcu. Ich jasności to 5,m7 oraz 7,m8.

Pluton znajduje się obecnie w gwiazdozbiorze Węża, i aby go dostrzec musimy dysponować przynajmniej solidnym teleskopem amatorskim.

Coraz krótsze dni i związane z tym szybciej zapadające ciemności sprzyjają podziwianiu Drogi Mlecznej. W drugiej połowie września, kiedy światło Księżyca nie będzie przeszkadzało w obserwacjach słabych obiektów, wędrówkę po świetlistym trakcie możemy rozpocząć już przed godziną 21:00.

Wrzesień to także miesiąc, w którym możemy dojrzeć dwie stosunkowo jasne planetoidy. Dysponując lornetką dojrzymy Ceres, którą widać przez całą noc w konstelacji Byka. Pallas zaś świeci w Wodniku i ma blask porównywalny do Ceres.

We wrześniu nie ma żadnego bardzo dużego roju meteorów. Największym dostępnym są Alfa Aurygidy aktywne od 25 sierpnia do 8 września. Zwykle w maksimum, występującym w okolicach 1 września, można dojrzeć około 10 zjawisk na godzinę. Wrzesień jest dobrym miesiącem do obserwacji "spadających gwiazd". Spoglądając na niebo w drugiej połowie nocy, z ciemnego miejsca, jesteśmy w stanie dojrzeć nawet 20 sztuk w ciągu każdej godziny obserwacji.