Drugi miesiąc bieżącego roku liczył będzie 29 dni. Największą atrakcją lutego będą niewątpliwie Wenus i Jowisz, które znajdą się bardzo blisko siebie będąc najjaśniejszymi obiektami na niebie. Także Saturn szykuje nam niespodziankę. W lutym zaczynamy już wyraźnie odczuwać wydłużenie dnia.
Słońce
Dni stają się coraz dłuższe. Dnia przybywa prawie o dwie godziny, gdyż Słońce wędruje po części ekliptyki położonej pod płaszczyzną równika niebieskiego, ale jego deklinacja wzrasta w ciągu miesiąca od -17° do -8°. W Warszawie 1 lutego Słońce wzejdzie o godz. 6:18 a zajdzie o godz. 15:22, natomiast 29 lutego wzejdzie o godz. 5:24 a zajdzie o godz. 16:14. W lutym Słońce wstępuje w znak Ryb.
7 lutego będzie miało miejsce obrączkowe zaćmienie Słońca, niestety niewidoczne w Polsce.
Księżyc
Bezksiężycowe noce będziemy mieli na początku lutego.
Kolejność faz Księżyca jest w lutym następująca:
nów - 7 luty o godz. 3:44,
pierwsza kwadra - 14 lutego o godz. 3:34,
pełnia - 21 lutego o godz. 3:30,
ostatnia kwadra - 29 lutego o godz. 2:18.
W perygeum Księżyc znajdzie się 14 lutego o godz. 00:56, a w apogeum 28 lutego 1:25.
Planety, planety karłowate i planetoidy
Merkury
Widoczny będzie w drugiej połowie miesiąca, nad ranem, bardzo nisko nad południowo-wschodnim horyzontem. 28 lutego, na początku świtu cywilnego, wzniesie się on na maksymalną wysokość jedynie niecałe 3°, co oznacza, że nie będzie on widoczny nawet w blasku zorzy porannej i pomimo jasności równej 0,2m.
Wenus
Należy szukać nad południowo-wschodnim horyzontem na godzinę przed świtem. Na początku miesiąca osiągnie ona jasność -4m. Jednak w ciągu miesiąca warunki jej widzialności szybko będą się pogarszać i pod koniec lutego planeta będzie niewidoczna. 1 lutego, Wenus i Jowisz znajdą się tak blisko, że obserwatorzy z teleskopami będą mogli oglądać obie planety w tym samym czasie używając szerokokątnych okularów o niewielkim powiększeniu.
Mars
Widoczny będzie porównywalnie do miesiąca stycznia. Jednak sukcesywnie oddala się on od Ziemi więc jego tarcza maleje w ciągu miesiąca od 12'' do 9'' przy jasności spadającej od -0,6m do +0,2m.
Jowisz
Z dnia na dzień jest coraz bardziej widoczny. Możemy go znaleźć godzinę przed wschodem Słońca, na wysokości ponad 9° nad południowo-wschodnim horyzontem, świecącego z jasnością -2m.
Saturn
Widoczny jest przez całą noc gdyż zbliża się do opozycji do Słońca. W związku z tym tarcza planety osiągnie największą w tym roku wielkość, która wyniesie ponad 20''. Ułatwi to obserwacje nie tylko struktury chmur w jej atmosferze, lecz także szczegółów systemu pierścieni. Łatwiejsza będzie również obserwacja księżyców Saturna. Już przez lornetkę widoczny będzie Tytan (8,1m), a korzystając z teleskopu o średnicy 10 cm zobaczymy Tethys (10,0m), Dione (10,2m), Rheę (9,5m) i Iapetusa. Dysponując natomiast teleskopem o średnicy 25 cm powiększymy naszą „kolekcję” o Mimasa (12,7m) i Enceladusa (11,5m).
Uran
Znajduje się w pobliżu Słońca przez co jest niewidoczny.
Neptun
Także jest nieosiągalny ze względu na małą odległość od Słońca.
Planeta karłowata (134340) Pluton
Świeci w gwiazdozbiorze Węża z jasnością 13,9m. Do jej obserwacji niezbędny jest teleskop o średnicy lustra przynajmniej 25 cm. Dwie godziny przed wschodem Słońca znajdziemy go na wysokości 13° nad południowo-wschodnim horyzontem.
Meteory
W dniach od 15 lutego do 10 marca promieniują, należące do kompleksu Virginid, Leonidy (DLE). Maksimum aktywności tego mało aktywnego roju przypada 25 lutego. Może on nam niestety "zaoferować" tylko 2 meteory na godzinę. Prędkość - ok. 29 km/s. Radiant meteorów leży w gwiazdozbiorze Lwa. Warunki obserwacji w tym roku są bardzo złe, gdyż obserwacjom meteorów przeszkadzał będzie świecący niedaleko radiantu Księżyc po pełni.
Inne ważne wydarzenia: (Momenty wszystkich zjawisk podane są w czasie uniwersalnym UT (Greenwich). Aby otrzymać datę w obowiązującym w styczniu w Polsce „czasie zimowym”, należy dodać 1 godzinę. Momenty złączeń planet z Księżycem podane są dla współrzędnych Warszawy. Dla każdego złączenia podano momenty największego zbliżenia obiektów na niebie.)
1 luty godz. 12 - Złączenie Wenus z Jowiszem w odl. 0,6°.
1 luty godz. 22 - Złączenie Merkurego z Neptunem w odl. 3°.
4 luty godz. 6 - Złączenie Jowisza z Księżycem w odl. 5°.
4 luty godz. 16 - Złączenie Wenus z Księżycem w odl. 5°.
6 luty godz. 18 - Merkury w koniunkcji dolnej ze Słońcem.
7 luty - Obrączkowe zaćmienie Słońca. Pas fazy obrączkowej zaćmienia rozpocznie się 7 lutego 2008 o godzinie 3:20 na Ziemi Ellswortha (Antarktyda). Następnie pas przejdzie przez Ziemię Marii Byrd, wkraczając na Ocean Spokojny, gdzie skieruje się na północ, nigdzie po drodze nie napotykając lądu. Zaćmienie obrączkowe zakończy się 7 lutego 2008 o godzinie 4:31 w południowej części Oceanu Spokojnego. Centralna faza zaćmienia w średnie południe nastąpi 7 lutego 2008 o godzinie 3:55:06 na południowym Oceanie Spokojnym. Maksymalny czas trwania fazy obrączkowej dla obserwatora na Ziemi będzie wynosił 2 minuty 12 sekund, wielkość fazy maksymalnej F=0.965. Częściowe fazy zaćmienia będą widoczne na całej Antarktydzie, Nowej Zelandii, południowo-wschodniej Australii oraz w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego. Geocentryczne złączenie Słońca i Księżyca w rektascensji nastąpi 7 lutego 2008 o godz. 3:08:52''
7 luty godz. 2 - Złączenie Merkurego z Księżycem w odl. 5°.
7 luty godz. 12 - Złączenie Neptuna z Księżycem w odl. 1°.
8 luty godz. 16 - Minimalna libracja Księżyca (4,8°) w kierunku Mare Orientale (zacienione).
9 luty godz. 7 - Złączenie Urana z Księżycem w odl. 1,5°.
10 luty godz. 20 - Neptun w koniunkcji ze Słońcem.
14 luty godz. 10 - Maksymalna libracja Księżyca (6,8°) w kierunku krateru Maurolycus (oświetlony).
16 luty godz. 8 - Złączenie Marsa z Księżycem w odl. 0,7°.
17 luty godz. 17:44 - Gwiazda zmienna ? Aql (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5m).
18 luty godz. 16 - Merkury nieruchomy w rektascensji.
19 luty godz. 6:51 - Słońce wstępuje w znak Ryb, jego długość ekliptyczna wynosi wówczas 330°.
20 luty godz. 11 - Minimalna libracja Księżyca (4,7°) w kierunku Mare Fecunditatis (oświetlone).
21 luty - Całkowite zaćmienie Księżyca, widoczne w Ameryce Południowej, centralnej i wschodniej części Ameryki Północnej, na Grenlandii, w zachodniej części Afryki, w Europie zachodniej i północnej oraz na Atlantyku; w zachodniej części Ameryki oraz na wschodnim Pacyfiku przy wschodzie Księżyca oraz w pozostałej części Afryki i Europy, w środkowej Azji i w zachodniej części Oceanu Indyjskiego przy zachodzie Księżyca. Przebieg zaćmienia: początek zaćmienia półcieniowego: 0h35m, początek zaćmienia częściowego: 1h43m, początek zaćmienia całkowitego: 3h01m, maksimum zaćmienia: 3h26m, koniec zaćmienia całkowitego: 3h52m, koniec zaćmienia częściowego: 5h09m, koniec zaćmienia półcieniowego: 6h17m. Zaćmienie widoczne w Polsce przy wysokości Księżyca nad horyzontem, w momencie maksimum, wynoszącej 20°. Koniec zaćmienia półcieniowego wystąpi już po zachodzie Księżyca w Polsce.
21 luty godz. 10 - Złączenie Saturna z Księżycem w odl. 3°.
22 luty około 4:35 - Zakrycie gwiazdy 58 Leo (Lew) o jasności 5 mag przez Księżyc w pełni. Potrwa ono do 5:40.
22 luty około 22:00 - Zakrycie gwiazdy Ypsylon Leo (Lew) o jasności 4,5 mag przez Księżyc w pełni. Potrwa ono do 22:55.
24 luty godz. 9 - Saturn w opozycji do Słońca.
27 luty godz. 9 - Złączenie Merkurego z Wenus w odl. 1°.
Jak z tego widać, luty - choć krótki - będzie interesujący dla miłośników obserwacji nieba. Zatem, dysponując wolną chwilą, zachęcamy gorąco Państwa do spacerów poza miasto, a przy okazji do spojrzenia w niebo, w górę głowy, pamiętając jednocześnie o przysłowiu: "Spyta się luty, maszli ciepłe buty?".