Lipcowe noce, mimo iż są krótkie dostarczą nam kilku interesujących zjawisk jak np. całkowite zaćmienie Słońca czy widoczna przez lornetkę kometa 10P/Tempel 2. W lipcu deklinacja Słońca maleje, w związku z czym dni są coraz krótsze. 6 lipca Ziemia znajdzie się w najdalszym od Słońca punkcie swojej orbity — w aphelium.

W Warszawie 1 lipca Słońce wzejdzie o 4:19, zajdzie o 21:00, a 31 lipca wzejdzie o 4:55, zajdzie o 20:29. W lipcu Słońce wstępuje w znak Lwa. 11 lipca wystąpi całkowite zaćmienie Słońca, niewidoczne w Polsce.

Księżyc

Kolejność faz Księżyca w lipcu:

Ostatnia kwadra (oświetlona lewa połowa tarczy) - 4 lipca o godzinie 16:35
Nów (tarcza niewidoczna) - 11 lipca o godzinie 21:40
Pierwsza kwadra (oświetlona prawa połowa tarczy) - 18 lipca o godzinie 12:11
Pełnia (tarcza całkowicie oświetlona) - 26 lipca o godzinie 3:36

W apogeum (najdalej od Ziemi) Księżyc znajdzie się 1 lipca o 12:13. Oba ciała będzie wtedy dzielił dystans 152 milionów kilometrów. W perygeum (najbliżej Ziemi) natomiast Księżyc znajdzie się 13 lipca o 13:22 i ponownie w apogeum 29 lipca o 1:51.


Planety

Merkury znajduje się na niebie bardzo blisko Słońca i jego obserwacje w lipcu nie są możliwe.

Wenus widoczna jest wieczorem nad zachodnim horyzontem, nieco powyżej Merkurego. Widać ją tuż po zachodzie Słońca, niespełna 10 stopni nad zachodnim horyzontem. W związku ze zbliżaniem się od Ziemi, średnica tarczy Wenus rośnie w tym okresie od 15'' do 20'', przy fazie zmierzającej od „pełni” do „kwadry”.

Mars świeci wieczorem niedaleko Wenus. Jego jasność wynosi +1,4m. Warunki obserwacji planety z dnia na dzień pogarszają się — o ile na początku lipca, pod koniec zmierzchu cywilnego, można go dostrzec na wysokości 17° nad horyzontem, o tyle 31 lipca wysokość ta wyniesie już tylko 8° i planeta zacznie niknąć w blasku zorzy wieczornej.

Jowisz świeci drugiej połowie nocy, w gwiazdozbiorze Ryb z jasnością -2,7m w gwiazdozbiorze Ryb z jasnością -2,7m.

Saturn widoczny jest wieczorem, w gwiazdozbiorze Panny. Jego jasność wynosi +1,1m. W ciągu miesiąca warunki widzialności planety znacznie się pogarszają — jej wysokość nad horyzontem, mierzona pod koniec zmierzchu cywilnego, zmniejsza się od 21° na początku lipca do 10° pod koniec miesiąca.

Uran i Neptun widoczne są w drugiej połowie nocy w odległości 33° od siebie, w gwiazdozbiorach odpowiednio Ryb i Wodnika.

Planeta karłowata Pluton świeci w pierwszej połowie nocy w gwiazdozbiorze Strzelca z jasnością 14,1m. Do jej obserwacji niezbędny jest teleskop o średnicy zwierciadła przynajmniej 20 cm.

W lipcu, nad ranem, w gwiazdozbiorze Wieloryba będzie można przy pomocy lornetek obserwować kometę krótkookresową 10P/Tempel 2, która przez cały miesiąc, na dwie godziny przed wschodem Słońca, będzie widoczna na wysokości ponad 20°. Przewidywana średnica głowy komety wynosi 11', czyli około jedną trzecią średnicy tarczy Księżyca.
Jej trasa na niebie przebiega na granicy konstelacji Wieloryba i Ryb, niedaleko jasnego Jowisza. Maksymalny blask komety na naszym niebie pokrywa się z nowiem Księżyca (około 11 lipca), co zapewnia dobre warunki do obserwacji.

Meteory

W drugiej połowie lipca można obserwować meteory z kompleksu Akwarydów/Caprikornidów: Piscis Austrinidy (PAU), delta Akwarydy (SDA) i alfa Caprikornidy (CAP). Roje te składają się ze słabych, stosunkowo wolnych meteorów, chociaż w skład CAP wchodzą też niekiedy bardzo jasne i powolne (a więc efektowne) bolidy. Piscis Austrinidy są rojem bardzo słabo zbadanym o niskiej aktywności i wymagają obserwacji, z kolei południowe delta Akwarydy są jednym z najaktywniejszych rojów nieba południowego, natomiast aktywność alfa Caprikornidów jest niska. Maksimum aktywności rojów przypada 28 lipca (PAU i SDA) oraz 30 lipca (CAP), toteż w ich obserwacjach będzie przeszkadzał Księżyc po pełni.

W połowie lipca swoją aktywność rozpoczyna jeden z największych rojów nieba - Perseidy. Choć swoje maksimum osiągnie on dopiero w sierpniu, już pod koniec lipca na niebie będzie można obserwować po kilkanaście zjawisk na godzinę.

Inne wydarzenia:

3 lipca godz. 18 - Złączenie Urana z Księżycem w odl. 5°.

3 lipca godz. 21 - Złączenie Jowisza z Księżycem w odl. 6°.

6 lipca godz. 14 - Ziemia znajdzie się najdalej od Słońca, w aphelium, w odl. 1,016666 j.a.

11 lipca Całkowite zaćmienie Słońca. Pas fazy całkowitej zaćmienia rozpocznie się 11 lipca 2010 o godzinie 20:16 na południowym Pacyfiku, około 700 km na południowy-zachód od wysp Tonga. Poruszając się na północny wschód cień Księżyca przejdzie zaledwie 25 km od Rarotongi — największej wyspy z Archipelagu Cooka. Następnie pas fazy całkowitej przejdzie 20 km od południowego krańca wysp Tahiti. Pierwszym lądem, jaki napotka cień Księżyca, będzie Wyspa Wielkanocna, gdzie w jej stolicy, Hanga Roa, zaćmienie całkowite będzie trwało 4m41s. Na kontynent Ameryki Południowej pas fazy całkowitej wkroczy na wybrzeżu południowego Chile. Zaćmienie zakończy się 11 lipca 2010 o godzinie 22:53 w południowej Argentynie. Centralna faza zaćmienia w średnie południe nastąpi 11 lipca 2010 o godzinie 21:33'31 na południowym Pacyfiku. Maksymalny czas trwania fazy całkowitej dla obserwatora na Ziemi będzie wynosił 5m20,2s, wielkość fazy maksymalnej F = 1,058.
Częściowe fazy zaćmienia będą widoczne w całej południowej i południowo-zachodniej części Ameryki Południowej. W Polsce zaćmienie niewidoczne.

12 lipca godz. 24 - Złączenie Merkurego z Księżycem w odl. 5°.

14 lipca godz. 23 - Złączenie Wenus z Księżycem w odl. 6°.

16 lipca godz. 03 - Złączenie Marsa z Księżycem w odl. 6°.

16 lipca godz. 13 - Złączenie Saturna z Księżycem w odl. 8°.

22 lipca godz. 24:21 - Słońce wstąpi w znak Lwa, jego długość ekliptyczna wyniesie wtedy 120°.

28 lipca godz. 07 - Złączenie Neptuna z Księżycem w odl. 4°.

30 lipca godz. 22 - Złączenie Urana z Księżycem w odl. 5°.

31 lipca godz. 04 - Złączenie Jowisza z Księżycem w odl. 6°.

31 lipca godz. 09 - Złączenie Marsa z Saturnem w odl. 2°.