Prawa ruchu planet to trzy prawa opisujące ruch planet wokół Słońca, odkryte przez Johannesa Keplera (1571-1630) na początku XVII wieku.
I prawo Keplera
Planety poruszają się wokół Słońca po orbitach eliptycznych, ze Słońcem w jednym z ognisk.
F1, F2 – ogniska elipsy,
P – peryhelium, punkt przysłoneczny,
A – aphelium, punkt odsłoneczny.
Planety poruszają się wokół Słońca po orbitach eliptycznych, ze Słońcem w jednym z ognisk.
F1, F2 – ogniska elipsy,
P – peryhelium, punkt przysłoneczny,
A – aphelium, punkt odsłoneczny.
II prawo Keplera
Promień wodzący planety zakreśla jednakowe pola w równych odstępach czasu; innymi słowy: prędkość polowa planety jest stała.
Promień wodzący planety zakreśla jednakowe pola w równych odstępach czasu; innymi słowy: prędkość polowa planety jest stała.
III prawo Keplera
Stosunek drugich potęg okresów obiegu planet do trzecich potęg ich średnich odległości od Słońca jest stały.
Stosunek drugich potęg okresów obiegu planet do trzecich potęg ich średnich odległości od Słońca jest stały.
T1, T2 – okresy obiegu,
a1, a2 – długości wielkich półosi orbit.
Postać uogólniona III prawa Keplera:
MS – masa Słońca,
m – masa planety (obiektu),
G – stała grawitacji.
Opracowanie tekstu Agnieszka Zawada na podstawie:
Desselberger Jan, Pielesz Anna, Rabiej Stanisław, Szymczyk Tomasz. Tablice matematyczne, fizyczne, chemiczne, astronomiczne, Wyd.: Park, ISBN: 83-7266-161-8, Bielsko-Biała 2003.