Wenus jest najłatwiejszą do odnalezienia na niebie planetą. Jej średnica na niebie zmienia się w zakresie od 10 do 64 sekund łuku, a jej jasność od -3,9 do -4,7 magnitudo.Aby zobaczyć fazy tej planety wystarczy już lornetka 8×50 czy 20×60. W celu jej sfotografowania możemy użyć teleskopu o ogniskowej kilku metrów (co najmniej 3–4 metry) i średnicy 10–15 centymetrów. Większa jasność tej planety umożliwia stosowanie bardzo krótkich czasów ekspozycji, co sprawia, że możemy fotografować przy pomocy nieruchomego teleskopu.
Również obserwacje przy pomocy kamer video i przemysłowych kamer CCD wymagają użycia skromniejszych „środków” — wystarczy teleskop o średnicy 80–110 mm, z okularem dającym powiększenie 20–50×. Niezależnie jednak od tego w jaki sposób będziemy obserwować Wenus, możliwość zobaczenia tarczy oraz zmienności faz planety pozostawi po sobie niezapomniane wrażenia.
Co siedem miesięcy przez kilka tygodni jest najjaśniejszym obiektem na zachodnim wieczornym niebie. Nazywana jest gwiazdą wieczorną. Świeci wówczas 20 razy jaśniej niż Syriusz, najjaśniejsza gwiazda nieba na półkuli północnej. Najlepiej obserwować Wenus około godziny po zachodzie lub godzinę przed wschodem Słońca. Na niebie kąt między kierunkiem na Wenus i Słońce nigdy nie przekracza 47°.
W momencie koniunkcji dolnej planeta osiąga średnicę ponad 50", a przy średniej elongacji 23-24". Na powierzchni niestety nic nie zobaczymy, ponieważ zasłania ją zawsze bardzo gruba warstwa chmur. Planetę widzimy w pierwszej i ostatniej kwadrze, kiedy znajduje się w swym maksymalnym kątowym oddaleniu się od Słońca. Na porannym niebie obserwujemy Wenus "chudnącą" do nowiu, na niebie wieczornym "tyjącą" do pełni. W czasie pełni Wenus jest za Słońcem i praktycznie nie można jej obserwować. Podobnie jest podczas nowiu kiedy planeta znajduje się najbliżej Ziemi. Jedynym wyjątkiem jest tu ewentualne przejście Wenus przed samą tarczą Słońca. Najbliższe tego typu zjawisko nastąpi 6 czerwca 2012 roku.
DROGA WENUS NA TLE TARCZY SŁOŃCA W DNIU 6 CZERWCA 2012 ROKU
Momenty kontaktów na rysunku podane są w czasie uniwersalnym, który bardzo łatwo jest przeliczyć na czas letni poprzez dodanie dwóch godzin.
Najtrudniejszy do zaobserwowania jest pierwszy kontakt, gdy niewidoczna na tle nieba ciemna tarcza Wenus po raz pierwszy styka sie z jasną tarczą Słońca. Niestety, podczas przejścia widocznego 6 czerwca 2012 w Polsce roku pierwszy i drugi kontakt Wenus ze Słońcem nie będa widoczne, ponieważ zajdą przed wschodem Słońca.
METODY OBSERWACJI
Dla większości obserwatorów, a szczególnie dla tych początkujących, jedyną bezpieczną metodą wizualnych obserwacji przejścia Wenus jest rzutowanie obrazu tarczy Słońca na ekran.
Niestety, nieostrożni mogą już niczego więcej nie zobaczyć. Bezpośrednie patrzenie na Słońce grozi uszkodzeniem światłoczułej siatkówki oka i utratą wzroku. Szczególnie niebezpieczne jest patrzenie przez lunety i inne przyrządy optyczne. Także aparaty fotograficzne, zwłaszcza cyfrowe, mogą ulec uszkodzeniu, jeśli są kierowane bezpośrednio na Słońce bez użycia bardzo ciemnego, szarego filtru.
Trzeba patrzeć bez lunety przez odpowiedni filtr lub rzutować obraz z lunety czy lornetki na biały ekran - choćby kartkę papieru. Jeśli mamy umieszczoną na statywie lunetę lub lornetkę, należy - nie patrząc przez nią na Słońce - wycelować ją w jego kierunku i ustawić za okularem biały ekran, na przykład kartkę papieru.