Już za pomocą lornetki można dostrzec wiele szczegółów powierzchni księżyca, a dzięki teleskopowi - niemal spacerować po księżycowym gruncie. Powierzchnia Księżyca jest bardzo urozmaicona. Znajdują się na niej obszerne, szare równiny znane jako morza, co jest nazwą niewłaściwą, gdyż wody tam nigdy nie było. Jednym z największych i najbardziej interesujących mórz księżycowych jest Mare Imbrium o średnicy 960 km. Są tam tez góry, rozpadliny (znane jako rowy), grzbiety, wzniesienia (znane jako kopuły) i głębokie doliny. Na całej powierzchni przeważają okrągłe kratery. Średnice kraterów i otoczonych wałem górskim równin zawierają się w granicach od ponad 200 km do małych dołków na samej granicy widzialności. Niektóre są idealnie kołowe, inne - poprzerywane lub zniekształcone. Interesującym elementem księżyca są rozchodzące się promieniście jasne smugi i bruzdy. Charakterystyczne są zwłaszcza smugi kraterów Tycho, Kopernik i Kepler. Najwyższe ziemskie szczyty nie są zbyt okazałe wobec księżycowych gigantów, które wznoszą się jak np. Góra Leibnitza na wysokość ponad 10 km.