W XVIIw. angielski fizyk Sir Isaac Newton uznał, że tradycyjne teleskopy refrakcyjne w których zainstalowane są szklane soczewki skupiające światło gwiazd, stwarzają problemy. Oglądając gwiazdę przez soczewki widzimy wokół niej kolorową obwódkę. Promień światła przechodzący przez szkło ulega załamaniu, a fale świetlne o różnych długościach załamują się pod różnymi kątami. Światło niebieskie, którego fale są krótsze niż fale świtała czerwonego, uginają się bardziej niż światło czerwone. Newton zaprojektował zatem zwierciadlany teleskop, w którym światło ogniskowały dwa lustra zrobione ze stopu cyny i miedzi znanego jako stop zwierciadłowy. Przednia strona lustra, która zbierała światło, była zakrzywiona, dzięki czemu mogła ogniskować promienie świetlne tak jak soczewki. Również w olbrzymich nowoczesnych teleskopach światło zbierają zwierciadła. Od czasów Newtona, który posługiwał się 25 - milimetrowym lusterkiem, ich rozmiary zwiększyły się aż do 6m, jak np. olbrzymie zwierciadło w dawnym Związku Radzieckim.
Dlaczego w teleskopach używa się zwierciadeł?
Odsłony: 8399