Wenus jest najłatwiejszą do odnalezienia na niebie planetą. Jej średnica na niebie zmienia się w zakresie od 10 do 64 sekund łuku, a jej jasność od -3,9 do -4,7 magnitudo.Aby zobaczyć fazy tej planety wystarczy już lornetka 8×50 czy 20×60. W celu jej sfotografowania możemy użyć teleskopu o ogniskowej kilku metrów (co najmniej 3–4 metry) i średnicy 10–15 centymetrów. Większa jasność tej planety umożliwia stosowanie bardzo krótkich czasów ekspozycji, co sprawia, że możemy fotografować przy pomocy nieruchomego teleskopu.

Saturn jest szóstą według oddalenia od Słońca i drugą pod względem wielkości planetą Układu Słonecznego. Starożytni Rzymianie nazwali ją imieniem boga, który miał nauczyć ludzi uprawy roli.

Każdemu z nas, nasz Świat - Ziemia - wydaje się ogromna. Każdy z nas przynajmniej raz w życiu poczuł się jak kruszynka znajdując się obok jakiegoś ogromnego obiektu. Jednak nawet największy budynek na świecie jest niczym przy rozmiarach Ziemi. Istnieją jednak światy znacznie większe...
Poniższe fotografie przedstawiają planety Układu Słonecznego oraz znane ludziom gwiazdy pod względem ich wielkości. Jak wielka może być ta największa gwiazda? Przekonajcie się sami.

Planetoida (planeta + gr. eídos postać) – ciało niebieskie o średnicy do 1000 km lub niewiele więcej, obiegające Słońce, zwłaszcza między orbitami Marsa i Jowisza (tzw. pas planetoid). Istnieją także planetoidy wewnątrz orbity Merkurego, poza orbitą Jowisza i tzw. transneptunowe (krążące za orbitą Neptuna). Wśród nich bodaj najważniejszą i najbardziej znaną jest Sedna. Można jednak powiedzieć, że najnowsze badania wskazują na to, iż asteroidy są „wszędobylskie”.

Neptun – ósma planeta od Słońca i druga z kolei odkryta w czasach nowożytnych: dokonał tego w 1846 roku Johann Gotfried Galle. Jednak w odróżnieniu od Urana – odkrycie to nie było dziełem przypadku lecz triumfem mechaniki nieba!

Podczas obserwacji z Ziemi mogą zachodzić następujące charakterystyczne układy planet (również innych ciał Układu Słonecznego) względem Ziemi i Słońca.

Ceres – planeta karłowata odkryta w 1801 roku przez włoskiego astronoma Giuseppe Piazzi'ego 1 stycznia 1801 w obserwatorium astronomicznym w Palermo. Do 24 sierpnia uważana za największą ze wszystkich planetoid z pasa głównego między orbitami Marsa i Jowisza o numerze katalogowym 1.

Merkury jest planetą położoną najbliżej Słońca; pod względem wielkości w Układzie Słonecznym zajmuje ósme miejsce. Swe imię Merkury zawdzięcza temu, że pędzi po niebie - podobnie jak mityczny bóg kupców i podróżnych. Jest to jeden z najjaśniejszych obiektów na niebie.

Pluton został on odkryty dopiero w 1930r. przez amerykańskiego astronoma amatora – Clyde’a Tombaugh’a.

Uran - siódma w kolejności od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest trzecią największą i czwartą najmasywniejszą planetą naszego systemu. Nazwa planety pochodzi od greckiego boga Uranosa. Stanowi to wyjątek, gdyż wszystkie pozostałe planety noszą imiona bóstw rzymskich.

Jowisz jest piątą według oddalenia od Słońca i największą planetą Układu Słonecznego, a po Słońcu, Księżycu i Wenus - czwartym pod względem jasności obiektem na ziemskim niebie.

Mars jest czwartą według oddalenia od Słońca planetą. Starożytni Rzymianie nazwali ją imieniem swego boga wojny. Na niebie wyróżnia się wyraźnie rdzawym zabarwieniem i dlatego często nazywa się go Czerwoną Planetą. Przy najjaśniejszym rozbłysku jest czwartym, co do jasności, ciałem niebieskim na naszym niebie.

Księżyc to naturalny satelita odległy o 384,4tys. km od środka Ziemi. Jak dotąd jest on jedynym ciałem niebieskim, na jakie przemieścił się człowiek. Jego promień wynosi 1740km, a masa stanowi zaledwie 1,2% masy Ziemi. Ze względu na tak niewielką masę Księżyca jego siła grawitacji jest znacznie słabsza niż ziemska i nie posiada on atmosfery.

Ziemia jest trzecią według oddalenia od Słońca planetą Układu Słonecznego. Jest ona największa ze wszystkich planet wewnętrznych.